Spookvacature?

Gisteren solliciteerde ik op een vacature die door mijn persoonlijke zoekopdracht aan het UWV als nieuwe vacature naar boven kwam. Een leuke baan! Ik direct mijn CV en motivatie brief ingestuurd… Binnen tien  minuten kreeg ik een afwijzing. De vacature stond al een tijd open en ze waren met één kandidaat al in de afrondende fase. Ik heb direct terug gemaild met in mijn mail de informatie over waar en wanneer ik de vacature tegen ben gekomen en heb gevraagd of ze mijn CV in portefeuille wilden houden. Dat was geen probleem en mij werd netjes succes gewenst. Dagelijks zie ik via mijn ‘zoek opdracht’ van diverse vacature sites een interessante match binnenkomen op de mail. Wekelijks merk ik dat de vacature niet meer bestaat of je krijgt na je sollicitatie een melding dat het sollicitatie proces al zo ver gevorderd is dat ze geen nieuwe kandidaten meer toelaten… Vreemd dat je als vacature site niet een up to date overzicht naar je kandidaten stuurt. Kandidaten die op jouw site een zoekopdracht en een account aangemaakt hebben. Ik merk dat het op meerdere pagina’s voorkomt. Zelfs de pagina van het UWV is ermee ‘besmet’! Als werkeloze is het al een flinke klus om een vacature te vinden die bij je past. Ook met een actief netwerk zoals ik heb blijft het lastig. Als je dan ook nog eens spookvacatures voorbij ziet komen word ik daar absoluut niet vrolijk van! 

Als je reageert op zo’n vacature sta je eigenlijk ook wel een beetje in je hemd bij zo’n bedrijf of recruiter…

Als je wat langer meeloopt in het solliciteren zie je dat verschillende recruiters dezelfde vacature aanbieden, vaak onder verschillende functienamen. Een afwijzing bij de een kan een kennismakingsgesprek bij de ander betekenen. Dus ik blijf netjes reageren op de baan die ik graag wil, en inderdaad soms meerdere keren op dezelfde. Waarom niet, ik wil graag aan de slag en als er dan een baan voorbij komt die mij aanspreekt doe ik er veel voor om in gesprek te komen.  

Afgelopen maanden heb ik opnieuw interessante gesprekken gehad en positieve feedback tijdens de gesprekken mogen ontvangen. Toch is het me nog niet gelukt om mijn talenten sterk genoeg te laten overkomen zodat men mij die geweldige baan aanbiedt. Mijn eerste (en misschien zelfs wel menselijke) reactie is; ‘wat doe ik fout?!’ Mijn tweede is; ‘doe ik wel iets fout?’ Het blijft lastig. Hoe positief je ook wil blijven, soms baal je, ben je boos en onredelijk. Het lukt je dan gewoon even niet om positief te blijven. Gelukkig kan ik op een aantal mensen terug vallen die ik altijd kan bellen en waarmee ik kan sparren over bepaalde situaties. Die mensen zijn voor mij onmisbaar!

Ik begin langzaam maar zeker aan mijn Retail focus en ook aan mijzelf te twijfelen. Ken je dat? Maar dit is waar ik in uitblink! Dus ik wil mijn geliefde Retail gewoon niet opgeven…. 

Afgelopen maanden heb ik op een paar sollicitaties een afwijzing ontvangen en de reden van de afwijzingen spreken elkaar gewoon tegen. Bij het ene bedrijf ben je te gericht op de mens, de ander vindt dat je meer focus op de mens dient te leggen. Of je bent te gefocust op het winkelbeeld en bij de ander heb je dat te weinig laten horen in het gesprek. Ook de afwijzingen die je ontvangt zonder een gesprek zijn wel boeiend. ‘Je woont twintig kilometer te ver weg’, ‘je bent te zwaar voor de functie’ en natuurlijk ‘je hebt geen ervaring in onze branche!’ En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik probeer bij een afwijzing altijd de voor mij belangrijke feedback te achterhalen. Wat is nu de echte reden dat je niet voor mij gekozen hebt. We weten allemaal dat het antwoord dat wordt gegeven helaas niet altijd de volledige waarheid is. De vraag is natuurlijk ook of je die echt wil horen. Een antwoord van een HR medewerker of recruiter ontvangen is op zich al een hele klus. Kennelijk mag je eindeloos tegen een afgewezen persoon liegen of zwijgen. De persoon is afgewezen dus zonde van de verder tijd en energie? Voor mij is de feedback een onderdeel van de voorbereiding van mijn volgende gesprek. Ik zorg dat ik mijn gesprek afstem op het bedrijf. Dus ga ik in mijn voorbereiding altijd op bezoek in de winkels van de bedrijven en probeer ik op internet zo veel mogelijk info te achterhalen. In mijn netwerk ga ik op zoek naar mensen die me wat meer kunnen vertellen over de mensen waar ik het gesprek mee heb en/of over het bedrijf. Op deze manier weet je best veel over het bedrijf. Maar wat willen ze nou echt? 

In mijn vorige blogs ben ik enthousiast over netwerken en minder over het ouderwetse solliciteren. Toch ben ik weer via de ‘ouderwetse’ manier in gesprek gekomen met een aantal mensen en bedrijven. Ook mijn laatste blogs hebben aardig wat aandacht gekregen en dat heeft mij weer een aantal nieuwe contacten en inzichten gegeven. Ik blijf me kwetsbaar opstellen! Dit is wie ik ben. Dit geldt ook voor mijn manier van schrijven. Ik krijg wekelijks het compliment dat mensen echt spreken met de schrijver van de blogs. Er is niets gekunsteld aan. Een mooier compliment kun je niet krijgen! Toch zou ik die aandacht nu direct inruilen voor een baan in het door mij geliefde Retail. Gewoon lekker aan de slag met winkelteams en de managers. De successen vieren en tegenslagen gebruiken om weer sterker te worden. 

Ik heb er zin in en kan morgen beginnen!