Stilte……

Ik ben er de afgelopen maand achter gekomen dat ik niet zo goed tegen de huidige stilte op de arbeidsmarkt kan. Diverse mensen zeggen dat je moet genieten van de vrije tijd die je nu hebt. Ik vind dat moeilijk. Natuurlijk is het heerlijk om van je gezin te genieten, iedere dag te mogen beslissen wat we eten, vaker mee naar het sporten van de kinderen te gaan, met het huiswerk te helpen en dagelijks zelf wat aan lichaamsbeweging te doen. Maar toch…….

Er zijn wel wat vacatures die langzaam maar zeker loskomen. Ik ben dan ook de eerste die reageert op elke Regio (Rayon, District) managers functie die verschijnt op het internet. Op dit moment heb ik bij 8 vacature sites mijn CV geüpload en gelijk een Job alert aangemaakt. Iedere dag ontvang ik van een site een melding. Helaas komen er meer niet relevante banen binnen dan relevante uitdagingen. Ik heb gedurende de afgelopen weken op 4 Regio managers vacatures gesolliciteerd. Daarnaast heb ik nog eens 3 open sollicitaties weggedaan. Voor 2 vacatures lopen de procedures nog. Voor de anderen heb ik allemaal een afwijzing mogen ontvangen. De afwijzingen hadden gelukkig niets met mijn CV te maken, ik kom daar zo op terug!

Een afwijzing krijgen is niet leuk. Het is echter minder pijnlijk als dit meteen gebeurt. Als het langer dan een maand duurt krijg je toch het idee dat het in elk geval op een gesprek zal uitdraaien. Het valt mij tegen dat het gewoon 4 weken duurt voordat er überhaupt een antwoord komt. Ik heb voor mezelf een Excel bestand aangemaakt waar ik alle sollicitaties in bijhoud. Dus na 2 weken ga ik netjes de HR afdeling van het betreffende bedrijf eens bellen of een mail sturen of alles in goede orde ontvangen is en hoe de procedures nu verder gaan.  Reacties hierop zijn schaars. Ik heb voicemails ingesproken, mensen via Linked-In benaderd, mails gestuurd naar de HR afdelingen met een verzoek om duidelijkheid, mensen in mijn netwerk gevraagd om mee te helpen en zelfs een voicemail van een Retailmanager ingesproken.

Tot nu toe helaas nog zonder het gewenste resultaat, de keuze is reuze dus helaas mijnheer van Lieshout.

Ik bereid een sollicitatie altijd goed voor, ik bezoek de winkels, spreek de mensen die er werken, kijk op het internet wat er bekend is en ga in mijn netwerk op zoek naar mensen die bekend zijn met het bedrijf. Ik verwacht dan ook een serieuze en snelle behandeling van mijn sollicitatie. 

Of vraag ik nu teveel? 

Gelukkig heb ik na een afwijzing ook leuk contacten gehad met een aantal mensen, het antwoord blijft hetzelfde maar je hebt iets meer inzicht in de redenen van de afwijzing en hoe een HR afdeling zijn/haar keuzes maakt. Diverse managers geven aan dat er enorm veel reacties binnenkomen en dat ze de criteria aanpassen lopende de procedure. Mijn CV past op het profiel maar als er zoveel reactie binnenkomen moeten we andere zaken mee gaan wegen en productkennis is dan relevantie nummer 1. Natuurlijk is het prettig om te weten dat je kennis en ervaringen niet waardeloos  zijn. 

Van de drie open sollicitaties heb ik 1 reactie mogen ontvangen, ‘Helaas hebben we nu geen vacature open staan voor de functie de u ambieert maar ik ga uw CV bewaren en ik adviseer u om een Job alert op onze site aan te maken zodat u altijd op de hoogte blijft van de laatste vacatures’. Van de 2 anderen heb ik niets meer gehoord….. Jammer dat een bedrijf waar je echt interesse in toont niet de moeite neemt om te reageren. Ik blijf de bedrijven waar ik graag wil werken benaderen en zoeken naar een opening om ergens aan tafel te komen.

Hierbij maak ik graag gebruik van de mensen in mijn netwerk. Afgelopen weken hebben diverse mensen gevraagd of ze mij ergens mee kunnen helpen. Natuurlijk kun je mij helpen, gebruik je netwerk om mij te helpen een nieuwe baan te vinden. Ik merk dat veel mensen niet alleen zeggen dat ze willen helpen maar dit ook echt menen. Ik spreek  diverse mensen die interesse tonen in mij en tips geven over waar ik eventueel ook aan kan denken of waar ik eens een open sollicitatie naar toe kan doen. Heerlijk om af en toe mensen te spreken (live of via mail, chat). Dagelijks ontvang ik de vraag waarom ik niet voor mezelf begin. Dat is op dit moment niet mijn eerste doel. Ik heb mensen om me heen nodig om te sparren en samen aan iets te werken. Voor mezelf beginnen betekent dat je veel alleen dient te doen. Zoals ik net mijn Blog al begon is stilte niets voor mij en alleen zijn al helemaal niet! Ik wil weer graag in een team werken met mensen die elkaar uitdagen en sterker maken. Op deze manier investeer ik in een onderneming en in mezelf! 

Natuurlijk had ik verwacht om veel sneller weer aan de slag te zijn. Ik ben de afgelopen jaren ook verwend met uitnodigingen om ergens te komen praten. Je bent dan de enige of één van de weinigen die op gesprek komen. Nu ben ik één van de 780 duizend werklozen en er komen per dag 700 werklozen bij. Ik ben dus niet de enige die een nieuwe baan zoekt. Ik ben wel de enige Diederik van Lieshout! Ik ben een gedreven man die niet product gebonden is en per direct voor jouw organisatie aan de slag wil! Ook een interim Job sla ik niet af!  Ik blijf zoeken en ga zeker een nieuwe baan vinden. Nu werk ik aan mijn geduld. Het leren omgaan met stilte, sport ik iedere dag en ben dagelijks achter mijn Mac book te vinden! De stilte die ik aan het begin van mijn Blog noem is van tijdelijke aard, daar ben ik van overtuigd! 

Stilte…………….Voor de storm?